Interview with Uner

Classically trained as a musician, restless, a man...

Editor Odisseas Panierakis

Tue 5 Apr 2016

Classically trained as a musician, restless, a man with critical thinking mind and a good sense of humour, multiple award winner Uner has been collaborating for a long time with some of the greatest labels in the world (Cadenza and Diynamic, amongst others), and is acclaimed by leading names of the EDM scene, such as the legendary Carl Cox and Laurent Garnier.

On the occasion of the release of his new album, TUNE432, he talks about about his work, his music and his life, which apparently coincide and harmonise with one another in the finest way possible. Ladies and gents, this is Uner!

Hello Uner. First of all, it is widely known that you have a classical music training. How come you decided to transition into electronic music?
I'm a pianist. I started studying classical piano when I was four years old. I completed my tutoring several years later, adding harmony, composing and chamber (as well as musical theory and transcription of course). Those were hard working years, very intense but also of plentiful joy. Everything I have comes from there, part of my education, the way of confronting many life processes and of course my career as an artist. But Jean Michel Jarre was one of the artists that awoke my thirst for electronic music. That's how I started electronic music production. Years later, another Frenchman amazed me even more and made me verge towards dance music. It was Laurent Garnier. And that's how it all started.

Usually, parents aspire for their children to be musicians of a more traditional kind, pianists or songwriters for example. How did your parents react to your choice?
My parents have always enjoyed music. Specially my father. He¹s a melomaniac. My home's soundtrack ranged from Status Quo to Mozart, New Order or Jean Michel Jarre. It was the latter who sparkled in me the curiosity towards electronic music in the first place, many years ago, with my father in charge of feeding me all kinds of music of that style so I could have an ample overview that would never lock in any way. And of course, I travelled a lot with my parents when I was a child, and they are huge fans of electronic music! So, what else, why would they react?! :D

I can still remember the summer when Luciano was playing the then unreleased "Cocoua", in every single one of his gigs. How did that feel? I mean, how does it feel having massive artists like Luciano, Carl Cox and Laurent Garnier
supporting and cheering your artistic creations?
It's always something amazing to know that you're backed by great artists. Luciano has supported my music a lot, I've also been playing in Ibiza with Carl Cox for four years, I've got a nice relationship with Garnier and I work in Diynamic with Solomun, etc.
I couldn’t possibly ask for more as an artist. Being backed by big names like those, means thrice the excitement! And the will to keep working is endless. But putting the professional and artistic learning outcomes aside, I've mostly learnt from them all as a person, I learned to handle all this in the most natural way possible.

Do you ever feel that artists nowadays produce music according to what people like instead of what they themselves have in mind, neglecting their personal taste? What's your opinion on that dilemma?
I have this feeling with many artists, but I believe following any trend is one of the biggest mistakes an artist can make. My personal view about music is quite different: it is a way of expression, the means to talk about a life; your life, not anyone else's. I don't even consider working in the studio, or in a session, pretending to be someone I am not. But I guess that so many hit tops, or any top really, make many people focus more on appearing in the high ranks of the tops, rather than on being at the top of the scene.

Tell us a bit about your new album "Tune 432" on Diynamic.
It's an extension of UNER. I felt the need to express myself, without limiting the amount of tracks or styles. And that's what I did. It includes collaborations with musicians who have inspired and touched me very much. As you may have noticed, at first it seems like there's no connection between some tracks, but that's far from reality. If you go deeper, you'll see that everything has a reason. Nothing random in this work.

I've read in one of your interviews that you don't like being trapped in one music style. Have you got anything in mind for a future project, different from your work we are used to so far?
That's right. I don't like to bind myself to a style, in fact I try to make different things in every work. Many people ask me when I’m going to make another track like XXXXX. My answer is always the same: Never :) I don't like to repeat a formula, but instead I try and take risks, even though the result is likely to not be approved by many. Absolutely yes! There's an idea running around in my mind for a long time, an idea I know I'll put to work, that has nothing to do with electronic music, but I'd love to develop because I'm musically very attracted to it!! Of course, composing a complete classical work and flamenco is also an objective I’d like to work on, in the mid term.

There is one thing I've always wanted to ask a DJ. There are nights when your set can’t be as good as usual. What is it that can affect you and make you have one of those "bad" nights?
You're very right. All those posts in social media labelling each gig as "amazing" sound unlikely to me. Maybe I'm the only artist in the world
that has had a shitty night? :D
There are many factors that can make a pain out of your night: you might be sick, maybe the club is not the perfect one for your music (something that rarely happens now, but we've all had those nights...), maybe you've had a previous problem with the promoter and you're not
in the best mood. Or personal problems, a lack of inspiration that day perhaps... It's something that can happen but, luckily, happens only a very few times. I can remember two or three “bad” nights during these last four years, and they're indeed difficult to forget. Nevertheless, I have to admit that these are the ones that make you more professional and give you important lessons!

You have received multiple awards as an artist. Do you believe in polls and awards regarding forms of Art? Do you keep yourself up to date with those?
Yes. We received various awards this year and surely everybody loves to get some recognition. But we should give it the right amount of importance, no more, no less. There are many great artists without awards, and awarded people that will never be great.
But unfortunately everything has become too "top", there's a top for everything!! The best track of the year, the most charted track, the best live, the best dj from who knows where, the best techno dj at my brother's web, the best dj of the neighbourhood... Give me a break!

It's alright to recognise the work of artists. I love that. But in an objective, professional way. Knowing why, when and how an award is given to someone in one specific moment and not before or later.

We shouldn't focus our attention on something like this, but on Art and our music. I've seen many artists focus on these things and then, when the awards stop coming, they
disappear. Everything must be complementary. And success is a group of actions, not just one. After all everything is about something that seems to be disappearing lately: MUSIC!! Without it, what are we?

Is there anything you wish to happen in 2014?
I'd love to be a father :) Anything else, I'll welcome it no matter what it is, with joy and being thankful every day for being alive and enjoying this wonderful work. Music has given me everything. It's me that I have to ask it what it wants from me this year, because it's the reason I'm still working and I’m loving it.

Now, share with us your actual plans for the future.
After having worked on my first album, seeing how intense it's been for me and everything I've learnt, it's clear that a future plan is to work on a second album (there's already part of the work done in fact). I want to keep working on a new sound, to evolve as an artist, to keep
developing my sessions and to work on what will be my new label, which we'll introduce very soon.

Γεια σου Uner.
Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω, πώς αποφάσισες να μεταβείς στην ηλεκτρονική μουσική; Το ρωτάω αυτό σκεπτόμενος ότι έχεις λάβει κλασική μουσική εκπαίδευση οπότε η αλλαγή αυτή της πορείας σου είναι μάλλον ασυνήθιστη.
Είμαι πιανίστας. Άρχισα να σπουδάζω κλασικό πιάνο όταν ήμουν τεσσάρων χρονών. Ολοκλήρωσα τα μαθήματα κάποια χρόνια αργότερα έχοντας προσθέσει αρμονία, σύνθεση και μουσική δωματίου (φυσικά μαζί με θεωρία και ηχογράφηση). ‘Ηταν χρόνια σκληρής δουλειάς, πολύ έντονα αλλά και πολύ χαρούμενα. ‘Ο,τι έχω προέρχεται από τότε. Η μόρφωσή μου, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζω πολλές διαδικασίες στη ζωή και σίγουρα η καριέρα μου σαν καλλιτέχνης, οφείλονται εκεί.
Όμως ο Jean Michel Jarre ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που ξύπνησαν τη δίψα μου για την ηλεκτρονική μουσική. ‘Ετσι άρχισα την παραγωγή. Χρόνια μετά, ένας άλλος Γάλλος με εξέπληξε ακόμα περισσότερο και με έκανε να κατευθυνθώ προς τη dance. ‘Ηταν ο Laurent Garnier. Κι έτσι άρχισαν όλα.

Συνήθως, οι γονείς προσδοκούν από τα παιδιά τους να γίνουν πιο κλασικοί, «παραδοσιακοί» αν θέλεις, μουσικοί. Πιανίστες ή συνθέτες για παράδειγμα. Οι δικοί σου γονείς πώς αντέδρασαν στην επιλογή σου;
Στους γονείς μου πάντα άρεσε η μουσική. Ειδικά στον πατέρα μου, έχει μανία με τις μελωδίες. Το soundtrack του σπιτιού μας κυμαινόταν από Status Quo μέχρι Mozart, New Order και Jean Michel Jarre. Ο τελευταίος ήταν και αυτός που άναψε την σπίθα της περιέργειας για την ηλεκτρονική μουσική αρχικά, πολλά χρόνια πριν, με τον πατέρα μου να με «ταΐζει» μουσικές όλων των ειδών έτσι ώστε να αποκτήσω μια ευρεία μουσική αντίληψη που να μην «κλειδώνει» πουθενά. Και φυσικά, σαν παιδί ταξίδεψα πολύ με τους γονείς μου κι ήταν μεγάλοι φαν της ηλεκτρονικής μουσικής. Οπότε, τι να πουν;! :D

Ακόμα θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι που ο Luciano έπαιζε σε κάθε gig του το, τότε ακυκλοφόρητο ακόμα, Cocoua. Πώς ένιωσες; Εννοώ, πώς είναι να υποστηρίζουν και να αναγνωρίζουν τις δημιουργίες σου τόσο τεράστια ονόματα όπως ο Luciano, o Carl Cox και ο Laurent Garnier;
Είναι πάντα υπέροχο να ξέρεις πως σε στηρίζουν μεγάλοι καλλιτέχνες. Ο Luciano έχει υποστηρίξει πολύ τη μουσική μου, έχω παίξει στην Ibiza με τον Carl Cox για τέσσερα χρόνια, έχω μια πολύ καλή σχέση με τον Garnier και δουλεύω στη Diynamic με τον Solomun κλπ. Δε θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα σαν καλλιτέχνης. Η υποστήριξη αυτών τον ανθρώπων σημαίνει τρεις φορές παραπάνω ενθουσιασμός και αστείρευτη θέληση για δουλειά.
Όμως, εκτός από τα επαγγελματικά και καλλιτεχνικά μαθήματα που έχω πάρει από αυτούς, τα σημαντικότερα πράγματα που με δίδαξαν ήταν σε προσωπικό επίπεδο. ‘Εμαθα να το χειρίζομαι όλο αυτό σαν άνθρωπος όσο τον δυνατόν πιο φυσικά.

Αισθάνεσαι καμιά φορά πως οι καλλιτέχνες σήμερα παράγουν μουσική ανάλογα με το τι αρέσει στον κόσμο και όχι σύμφωνα με τα δικά τους γούστα, παραμελώντας τα θέλω τους; Τι πιστεύεις για αυτό το δίλημμα;
Το αισθάνομαι αυτό με πολλούς καλλιτέχνες, ναι. Όμως πιστεύω πως το να ακολουθείς οποιαδήποτε τάση είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης. Η προσωπική μου θεώρηση για τη μουσική είναι διαφορετική από αυτό: [η μουσική] είναι ένας τρόπος έκφρασης, το μέσο για να διηγηθείς μια ζωή. Όμως τη δική σου ζωή, κανενός άλλου. Ούτε καν το σκέφτομαι να δουλέψω στο στούντιο ή σε ένα session, προσποιούμενος κάτι που δεν είμαι. Αλλά υποθέτω ότι τα πολλά hit tops, βασικά οποιοδήποτε top, κάνουν τους ανθρώπους να εστιάζουν περισσότερο στο να εμφανίζεται το όνομά τους στην κορυφή μιας λίστας παρά στην κορυφή της σκηνής.

Πες μας λίγα πράγματα για τοTune 432, το νέο σου άλμπουμ που κυκλοφόρησες πρόσφατα με τη Diynamic.
Είναι μια προέκταση του UNER. Ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ χωρίς περιορισμό στον αριθμό ή το στυλ των κομματιών. Κι αυτό έκανα, Συμπεριλαμβάνει συνεργασίες με μουσικούς που με έχουν αγγίξει και με έχουν εμπνέυσει πολύ. Ίσως θα παρατήρησες πως αρχικά φαίνεται σα να μην υπάρχει σύνδεση μεταξύ των κομματιών, όμως, κάθε άλλο. Αν κοιτάξεις πιο βαθιά θα δεις πώς όλα έχουν γίνει έτσι για κάποιο λόγο. Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο σ’αυτό το άλμπουμ.

Διάβασα σε μια συνέντευξή σου πως δεν σου αρέσει να παγιδεύεσαι σε ένα μουσικό στυλ. Έχεις κάποιο project υπόψη για το μέλλον, κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει από σένα μέχρι τώρα;
Πολύ σωστά, δε μου αρέσει να δεσμέυομαι σε ένα μόνο στυλ, για την ακρίβεια προσπαθώ να κάνω κάτι διαφορετικό σε κάθε μου δουλειά Πολλοί με ρωτάνε πότε θα ξανακάνω άλλο ένα κομμάτι σαν το ΧΧΧΧΧ. Η απάντησή μου είναι πάντα η ίδια: Ποτέ :) Δε μου αρέσει να επαναλαμβάνω φόρμουλες. Αντ’αυτού προσπαθώ να ρισκάρω ακόμα κι αν το αποτέλεσμα είναι πιθανό να μην αρέσει σε κάποιους.

Οπωσδήποτε! Υπάρχει μια ιδέα που στριφογυρίζει στο μυαλό μου πολύ καιρό τώρα. Το ξέρω ότι θα την υλοποιήσω τελικά, είναι κάτι που δεν έχει καθόλου να κάνει με την ηλεκτρονική μουσική όμως θα το κάνω γιατί μουσικά με ελκύει πολύ!
Βέβαια μια ολοκληρωμένη κλασική σύνθεση και το φλαμένγκο είναι και αυτά αντικείμενα με τα οποία θα ήθελα να ασχοληθώ στο ενδιάμεσο.

Και τώρα κάτι που πάντα ήθελα να ρωτήσω έναν DJ. Υπάρχουν βραδιές που το set δεν είναι τόσο καλό όσο συνήθως. Τι μπορεί να σε επηρεάσει και να προκαλέσει μια τέτοια «κακή» βραδιά;
‘Εχεις απόλυτο δίκιο. Όλα αυτά τα ποστ στα social media που λένε για το πόσο «φανταστικό» ήταν το κάθε gig, μου φαίνονται κάπως εξωπραγματικά. Ξέρω γω, είμαι ο μόνος dj στον κόσμο που έχει και απαίσιες βραδιές;!
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να σου χαλάσουν τη βραδιά. Μπορεί να είσαι άρρωστος, το κλαμπ να μην είναι ό,τι καλύτερο για τη μουσική σου (αν και αυτό συμβαινει σπάνια πλέον, όλοι το έχουμε πάθει...), ίσως να έχεις προηγούμενα με τον promoter και η διάθεσή σου να μην ειναι η καλύτερη δυνατή. Ή μπορεί να έχεις προσωπικά προβλήματα, έλλειψη έμπνευσης τη συγκεκριμένη ημέρα, ίσως...
Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί όμως, ευτυχώς, συμβαίνει λίγες φορές. Μπορώ να θυμηθώ δύο ή τρεις τέτοιες βραδιές τα τελευταία τέσσερα χρόνια, κι είναι όντως δύσκολο να ξεχαστούν. Πάραυτα οφείλω να παραδεχτώ πως αυτές είναι που σε κάνουν επαγγελματία γιατί σου δίνουν πολύ σημαντικά μαθήματα!

Έχεις πάρει πολλά βραβεία για τη δουλειά σου σαν καλλιτέχνης. Πιστεύεις στις ψηφοφορίες και στη βράβευση της Τέχνης (οποιασδήποτε μορφής); Παρακολουθείς;
Ναι. Έχουμε λάβει διάφορα βραβεία φέτος και σίγουρα σε όλους αρέσει να αναγνωρίζεται η δουλειά τους. Αλλά πρέπει να αποδίδουμε στη βράβευση όση σπουδαιότητα της αναλογεί, ούτε λιγότερη ούτε περισσότερη. Υπάρχουν πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες που δεν έχουν πάρει βραβεία, όπως και βραβευμένοι που δε θα γίνουν ποτέ μεγάλοι.

Δυστυχώς όμως, όλα έχουν γίνει υπερβολικά «top», υπάρχει ένα top για τα πάντα. Καλύτερο κομμάτι της χρονιάς, περισσότερο charted κομμάτι, καλύτερο live, καλύτερος dj από ένας Θεός ξέρει πού, καλύτερος techno dj που ξέρει ο αδερφός μου, καλύτερος dj της γειτονιάς... Ντάξει έχει παραγίνει!

Είναι ΟΚ να αναγνωρίζεις τη δουλειά των καλλιτεχνών. Αυτό το λατρεύω. Όμως με έναν αντικειμενικό, επαγγελματικό τρόπο και άποψη. Να ξέρεις το γιατί, το πότε και το πώς θα δοθεί ένα βραβείο σε κάποιον, μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και όχι νωρίτερα ή αργότερα..

Δε θα έπρεπε να εστιάζουμε την προσοχή μας σ’αυτά, αλλά στην Τέχνη και στη μουσική. Έχω δει πολλούς καλλιτέχνες να επικεντρώνουν εκεί κι ύστερα, όταν τα βραβεία σταματούν, αυτοί να εξαφανίζονται. Αυτά [τα βραβεία] πρέπει να γίνονται συμπληρωματικά, κι η επιτυχία να προσεγγίζεται σαν ένα σύνολο δράσεων, όχι απλά σαν μία μεμονωμένη κίνηση. Εξάλλου όλα γίνονται για κάτι που τελευταία δείχνει να επισκιάζεται: ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. Χωρίς αυτή, τι κάνουμε;

Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που εύχεσαι για το 2014;
Θα ήθελα να γίνω πατέρας :)
Και οτιδήποτε άλλο, θα το καλωσορίσω ό,τι κι αν είναι, με χαρά κι ευγνωμοσύνη για το ότι είμαι ζωντανός κι έχω αυτή την υπέροχη δουλειά. Η μουσική μου έχει δώσει τα πάντα. Εγώ είμαι αυτός που πρέπει να τη ρωτάω τι θέλει από εμένα, γιατί είναι ο λόγος για τον οποίο εξακολουθώ να δουλεύω, και μάλιστα πάνω σε κάτι που αγαπώ τόσο πολύ.

Για το τέλος, μοιράσου μαζί μας τα σχέδιά σου για το μέλλον.
Ύστερα από το πρώτο μου άλμπουμ κι όσα έμαθα από αυτό, και βλέποντας πόσο έντονο ήταν για μένα, μου είναι ξεκάθαρο πως ένα δεύτερο άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται στα σιγουρα σχέδια μου. Για να είμαι ειλικρινής ένα κομμάτι του είναι ήδη δουλεμένο. Θέλω να συνεχίσω να δουλεύω πάνω σε ένα νέο ήχο, να εξελιχθώ σαν καλλιτέχνης, να συνεχίσω να αναπτύσσω τα sessions μου και να ξεκινήσω το καινούριο μου label, το οποίο θα σας παρουσιάσω πολύ πολύ σύντομα.